အရူးႏႈတ္ကပါတ္ေတာ္မ်ားဖူးပြင့္ေနတဲ႕ကဗ်ာ


ဒုကၡဆိုတာက ငါ႕ဆီကိုတည္႕တည္႕မတ္မတ္တိုးဝင္လာတဲ႕
နတ္ဆိုးက်ိန္စာတခုလို
ဒုကၡနဲ႕ဖက္လွဲတကင္းျဖစ္ဖို႕ကိုပဲ  ႀကိဳဆိုပုံကဆန္းျပားလွ
ညကညကိုအိပ္မက္ထဲမွာေတြ႕ခဲ႕ဖူးတာေသခ်ာမွ
ဘဝဆိုတာ  ေျခာက္ျပစ္ကင္းသဲလဲစင္မ်က္ႏွာနဲ႕
လူေတြအေၾကာင္းကို  ဂဏန္းေပါင္းၾကည္႕ခိုင္းတဲ႕အခါ
ငါနဲ႕ငါ့ရဲ႕အေၾကာင္းက  သုညထက္တန္ဖိုးတက္မလာခဲ႕
အဲဒီေန႕က  ေရးခဲ႕တဲ႕ကဗ်ာဟာ
သူရူးတေယာက္ရဲ႕  ႏႈတ္ကပါတ္ေတာ္ျဖစ္ခ်င္လည္းျဖစ္ေနမယ္ဆိုတာ  ေျပာျပဖို႕
ငါ့ႏႈတ္ကို  မာနတ္ကဝင္စီးျပီးဆြံ႕အေစခဲ႕တယ္
ေျခလွမ္းတိုင္းရဲ႕အကြာအေဝးဟာ စိတ္ရဲ႕
အေနအထားအရ  အစိတ္အက်ဲမတူညီတဲ႕
ထရံေပါက္ကတိုးထြက္လာတဲ႕ေနျခည္အစက္အေျပာက္
တံစက္ျမိတ္က  စးီက်လာတဲ႕မိုးေရစက္ေတြနဲ႕ပမာျပဳဳၿပီး
ငါ့အေရွ႕မွာေျပးေနတဲ႕  အဇၩတၲမ်ား
အေနာက္ဖက္  ေကာင္းကင္ထဲကတိမ္ညိဳေတြမျပိဳခင္
ယာတဲအိမ္ကေလး  ျပဳျပင္ဖို႕စိတ္ေစာေနတဲ႕ခဏတာ
ဇရာဆိုတာရဲ႕အစကိုျပန္သြားဖို႕  ကားမမီလိုက္ဘူး
လူေတြရႈပ္ေထြးလြန္းတဲ႕လမ္းမထက္မွာ
အတိမ္အနက္မညီတဲ႕ေျခရာမ်ားရဲ႕သရုပ္မွန္ကို
ငါ  မေတြ႕ရွိခဲ႕တဲ႕  ညဦးယံမ်ားဟာလဲ
ပုလင္းထဲျပန္သြန္ခ်သြားတဲ႕ေကာင္းကင္ကို
ႀကိမ္းေမာင္းအျပစ္တင္ေနတဲ႕  အရက္ဆိုင္မွာ
ကဗ်ာဆရာေတြ  ေခာတ္ကိုလုေနၾကတယ္
မ်က္ျမင္သက္ေသဆိုလို႕ ငါနဲ႕လက္ထဲကပုလင္းလြတ္တလုံး
ခါးၾကားက  ဖိနပ္တရံသာတိတ္ဆိတ္ေနတဲ႕
ၿခံတံခါးဝမွာ  ဘူးကြယ္ျငင္းဆန္ေနခဲ႕ေပါ႕
ျပသနာက သတင္းစာပုံမွန္မေရာက္တဲ႕ၿမိဳ႕ကို
အလည္အပတ္ေရာက္ရွိေနတဲ႕  ေကာလဟာလကစတယ္
ငါနဲ႕ငါ့အေၾကာင္းကို  ေျပာျပမယ္ဆိုတဲ႕
အဲဒီကဗ်ာတပုဒ္  အမႈိက္ျခင္းထဲေရာက္သြားကတည္းက
ဘဝဆိုတာ  မီးပ်က္ေနတဲ႕အေမွာင္ကိုခုံမင္စြဲလန္းေနတာ
ဘယ္လိုအစျပဳရမယ္မသိတဲ႕ဝတၳဳဇာတ္လမ္းထဲမွာ
ငါဟာ ဗီလိန္ျဖစ္ခ်င္ေနခဲ႕တယ္
ဘယ္ညာယိုင္ေနတဲ႕ေျခလွမ္းနဲ႕အိမ္ျပန္ခ်ိန္ဟာ
ေလာကႀကီးမတရားဘူး  ဆိုတဲ႕စကားနဲ႕အဆုံးသတ္ဖို႕
လက္ေျမွာက္  ေျခေျမွာက္  လမ္းကိုေရြးထားတယ္
ကဲ  လက္ခုပ္သံေလးခ်ီးျမွင့္ေပးၾကပါဦး
အရူးထက္တမူးသာဖို႕အရူးကိုပုခုံးဖက္ေနတဲ႕သူကို
အဲဒီေန႕ကေရးတဲ႕ ကဗ်ာဟာ
အရူးတေယာက္ရဲ႕ႏႈတ္ကပါတ္ေတာ္ျဖစ္ေၾကာင္း
သိသာထင္ရွားေစတဲ႕  နိမိတ္ပုံဆိုတာ
ေျပာျပဖို႕ခက္ေနတဲ႕လူတေယာက္နဲ႕
အေရးတယူ  စကားလက္ဆုံက်ခဲ႕တဲ႕အေၾကာင္း
တနဂၤေႏြမေရာက္ခင္
မအားလပ္ရက္ေတြရဲ႕  ညည္းညဴေနတဲ႕စိတ္ေတြကို
ေဆးေက်ာပစ္ဖို႕  မီးျခစ္ဝယ္ယူသြားတယ္ဆိုတာ
အားလုံးသိေအာင္  ရပ္ကြက္ထဲလွည္႕ပတ္ဆဲခဲ႕တယ္
မနက္ျဖန္ကို  ဘယ္လိုမ်က္ခ်င္းဆိုင္ရမလဲဆိုတာ
အိပ္မက္ေပးဖို႕  ဒီညကိုစေတးထားတယ္ ။        ။


                                            အဇၨ