သာဂရၿမိဳ႕
________________

နာမည္ေျပာျပရုံနဲ႕  သိသူရွားတဲ႕ၿမိဳ႕
ဟို  အရင္ကဆို…
ေျမပုံထဲမွာေတာင္  မပါတဲ႕ၿမိဳ႕
သကၠရာဇ္  အေျပာင္းအလဲေတြၾကားမွာ
အေဟာင္းတိုင္းပဲရွိေနေသးတဲ႕  ၿမိဳ႕

လမ္းပန္းေကာင္းေပမဲ႕…
ဆက္သြယ္ေရးမေကာင္းတဲ႕   ၿမိဳ႕
မေသခ်ာတဲ႕  သမိုင္းကိုပဲ
အင္တိုက္အားတိုက္  ၾကြားေနရတဲ႕ ၿမိဳ႕
က်ြန္ေတာ္ဟာ…
အဲဒီၿမိဳ႕သားတေယာက္အျဖစ္
၁၉၈၄  မွာ  စာရင္းေပးခဲ႕တယ္

ခရီးတခုကျပန္ေရာက္တိုင္း
တုံဏွိဘာေဝ ႀကိဳေနတတ္တဲ႕  ၿမိဳ႕
မာနမႀကီးေသာ္လည္း  စကားနဲတဲ႕  ၿမိဳ႕
တခါတခါ  တိတ္တိတ္ေလးငိုေၾကြးေနတတ္ၿပီး
တခါတရံဟားတိုက္ရယ္ေမာေနတတ္တဲ႕ ၿမိဳ႔

ရင္ဘတ္ထဲက  တခုတေလေပ်ာက္ရွခဲ႕ရင္ေတာင္
မသိသလို န္ေဆာင္ေနတတ္တဲ႕  ၿမိဳ႕
အႏွစ္  ၃၀ ေက်ာ္ဆက္ဆံေရးက  ေအးစက္
မေနေသာ္လည္း  ေႏြးေထြးမႈမရွိတဲ႕  ၿမိဳ႕မွာ

အုံ႕ပုန္းကဗ်ာဆရာေတြ  ရွိတယ္
မထင္မရွား  ႏိုင္ငံေရးသမားေတြရွိတယ္
လူသူမသိတဲ႕  ထက္ျမက္မႈေတြနဲ႕
ေန႔စဥ္ရက္ဆက္  အိပ္မက္ေတြရွိတယ္

ပ်ံသန္းေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ႕  ေခာတ္အဆက္ဆက္ကို  အိပ္မက္ထဲအထိ
လိုက္လံရွာေဖြေနရင္း
ေနာက္ထပ္ေခာတ္ေတြ  ျဖတ္သန္းပြတ္တိုက္ခံလိုက္ရတဲ႕  ၿမိဳ႕

စစ္ေတာင္းျမစ္ကမ္းပါးနဲ႕ပဲခူးရိုးမအၾကားမွာ
အလ်ားလိုက္  ဝပ္စင္းၿပီး…
တိမ္ေတြကို  ေငးေမာေနတတ္တဲ႕    ၿမိဳ႕
ေဝသီေနတဲ႕  မ်က္ဝန္းေတြထဲမွာ
နာက်င္ခံစားမႈေတြကို  လ်ဳိ႕ဝွက္ထားတဲ႕ 
ၿမိဳ႔ထဲမွာ …

ေလရူးသုန္သုန္  ဝတၳဳထဲက
ဘတၱလာေတြရွိတယ္  စကားလက္အိုဟာရာ
ေတြရွိတယ္
သူတို႕နဲ႕အတူ  က်ြန္ေတာ္လည္း
ရွိေနခဲ႕တယ္ေပါ့

မၿပီးဆုံးႏိုင္ေသးတဲ႕  မွတ္တမ္းတခုကို
လူမသိသူမသိ  ခိုးၿပီးေရးေနတဲ႕  ၿမိဳ႕
အေဝးေရာက္  ၿမိဳ႕သားတခ်ဳိ႕ရဲ႕  သတင္းစကားကို  နားစြင့္ရင္း
သက္ျပင္းေတြ  ပင့္ရိႈက္ေနတဲ႕  ၿမိဳ႕ရဲ႕

ဧည္႕မွတ္တမ္းမွာ…
က်ြန္ေတာ့္နာမည္  မဖ်က္ေသးတဲ႕ ၿမိဳ႕ကို
ေရာက္တဲ႕အရပ္က  လြမ္းေနတဲ႕အေၾကာင္း
ဂုဏ္ယူစြာေျပာျပေနတဲ႕  က်ြန္ေတာ့္ကို
ၿပံဳးၿပံဳးႀကီးစိုက္ေငးေနတတ္တဲ႕  ၿမိဳ႕ကေလးဟာ  အတက္အဆင္းသိပ္မ်ားတယ္  ။     ။

                    အဇၨ (သာဂရ)