စိတ္ကင္ဆာ
ငါနဲ႔ငါ့ညမွာ
အျမစ္တြယ္ေနတဲ့အထီးက်န္ျခင္းဟာ
တေန႔တေန႔..
တဆစ္ဆစ္နာက်င္ေဝဒနာနဲ႔
ေျခာက္ခမ္းလာတဲ့ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြသာ
အ႐ိုးေပၚအေရတင္အျပံဳးတခ်ဳိ့နဲ႔
ညေရာက္တိုင္း
နာက်င္တဲ့ေဝဒနာကိုကုစားဖို႔
ရင္ဘတ္ကိုမီးျပင္းၿမိွက္ခဲ့တယ္
စိမ့္ဝင္စြဲကပ္ေနတဲ့
အဲဒီအထီးက်န္ေရာဂါရဲ႕လိႈက္စားမႈက
အစာေမ့ေရေမ့
အေငြ႔တလူလူနဲ႔
အျဖဴေရာင္အဆိပ္ေတြမီးညိွထားတယ္
စိတ္ကေတာ့တေျမ့ေျမ့ပဲ့ေႂကြ
အခန္းက်ဥ္းထဲမွာ....
ေဆးၿမီးတိုအျဖစ္....
စာအုပ္တခ်ဳိ့ရယ္.....
ေခၚသူမဲ့ဖုန္းတလုံးရယ္.....
စီးကရက္တူးနဲ႔မီးျခစ္ရယ္.....
ေဆးၫႊန္းမလိုဘူး
ေရလဲသုံးေဆးအျဖစ္နဲ႔
ညေနဘုံဆိုင္ထဲကစားပြဲဝိုင္းကိုေရြးတယ္
ဒါေပမဲ့...
ုကုသျခင္းေနာက္ဆုံးအဆင့္မွာ
အျပံဳးေတြေပ်ာက္႐ွလာတယ္
ေအးစက္လာတဲ့စကားလုံးေတြနဲ႔
မ်က္လုံးမ်ားဟာ
အေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့လာရင္း.....။
အဇၨ
Comments
Post a Comment