အခြံထဲက ငါ အေၾကာင္းေရးျခစ္မိတဲ့အခါ



မ်က္လုံးကိုမွိတ္....
စိတ္နဲ႔ေက်ာက္ခ်ထားတဲ
သံသရာျမစ္ေရစီးထဲမွာ
(ဒီေနရာ) အၾကိမ္ၾကိမ္လာခဲ့ဖူးသလို
အခါခါထြက္သြားဖူးတယ္။
ဒါေပမယ့္
(ငါ)အိမ္က ဘယ္ကိုမွမသြားခဲ့ဘူး။

ပူေလာင္မူထဲ
လိုလိုလားလားတိုးဝင္ေနတဲ့ပိုးဖလံလို
ခ်ဳိျမိန္ရီေဝစြာျမဴးတူးနစ္ျမဳပ္ေနတဲ့ ႏြံ ့။

အလင္းမပီျပင္ေသးတဲ႔အာရုဏ္မွာ
အုံ ့ဆိုင္းေနတာမီးခိုးမဟုတ္တဲ့မိုးေငြ ့။

ခုတ္ထစ္လိုက္တိုင္း
ေသြးစြန္းေသြးစေတြနဲ ့အသားတစ္ထဲမွာ
မေရရာျခင္းေတြေငြ႔ရည္ဖြဲ႔ေန။

ပိုးဖလံေတြရယ္.....
အၾကိမ္ၾကိမ္ျဖစ္ေနတဲ့ ဒီမျမဲျခင္းေတြထဲ

အဖန္ဖန္က်ြံက်ျခင္းမဆုံးတဲ့
အေရခြံထဲျပန္လည္တိုးဝင္ရင္း
မပိုင္ဆိုင္တဲ့ခနၶာငယ္တခုသာ
ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ယာယီသတ္မွတ္ယုံစားေနဆဲ။


                                                      မိုးရင့္