ေအာင္ျငိမ္းႏွင့္ေႏြဦးေမာင္  facebook  မွ  copy  ယူလာပါသည္

#ကဗ်ာမွာဘာသာစကားဟာအေရးၾကီးတယ္။
ဒါေၾကာင့္ဘာသာစကားကိုပစ္ပယ္ထားလို႔မရပါဘူး။ဘာသာစကားကဗ်ာဆိုတာ....။အဲဒီလိုစာသားေတြမၾကာခဏေတြ႔ရတဲ့အခါေရးသူဟာခပ္တည္တည္နဲ႔သူၾကားဖူးနားဝတခုခုကိုရြီွးေတာ့မယ္ဆိုတာေသခ်ာသြားပါျပီ။ဘယ္လိုဘာသာစကားကိုေျပာတာလဲ။ကဗ်ာရဲ႕ဘာသာစကား(Language of the poem)လား။ဒါမွမဟုတ္ဘာသာစကားကဗ်ာ(Language Poetry)ကိုေျပာတာလားဆိုတာက်ြန္ေတာ္ကျပန္ေမးရမွာျဖစ္တယ္။ကဗ်ာရဲ႕ဘာသာစကား(Language of the poem)ဆိုတာကဗ်ာလကၤာရကိရိယာထဲကကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရဲ႔အလွကိုတိုင္းတာတဲ့ကိရိယာလိုမ်ိဳးကဗ်ာခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာတဲ့အခါတိုင္းၾကကသံုးၾကတဲ့ကဗ်ာရဲ႕အေျခခံပါဝင္ပစၥည္းပါ။အဲဒါဟာကဗ်ာဆရာကသူ႔ကဗ်ာကိုတင္ျပတဲ့အခါထီးသံုးနန္းသံုးစကား၊အရပ္သံုးစကား၊ဗန္းစကားစသည္ျဖင့္သူေရြးခ်ယ္လိုက္တဲ့အသံုး(ဝါ)ဘာသာစကားကိုရည္ညြန္းပါတယ္။သူကလိုအပ္လို႔၊သင့္ေတာ္မယ္ထင္လို႔ေရြးသံုးလိုက္တဲ့အသံုးဟာဖတ္သူကိုသူေပးခ်င္တဲ့ကြယ္ဝွက္အနက္ဆီေရာက္ေရာင္ပို႔ခ်င္လို့ကဗ်ာဆရာကေရြးသံုးလိုက္တာပါ။ဖတ္သူကိုေနာက္ကြယ္အနက္ထဲျပန္လွည့္ေစတာပါ။တနည္းေျပာရရင္"third factor" ဆီသြားခိုင္းတာပါပဲ။အဲဒီကဗ်ာတပုဒ္ရဲ႕ဘာသာစကားဟာကဗ်ာဆရာေလသံ(tone)နဲ႕စကားလံုးေရြးခ်ယ္ေကာင္းမြန္မႈ(diction)နဲ႕ဆက္စပ္ေနပါတယ္။ဘာသာစကာားကဗ်ာ(LanguagePoetry)ကေတာ့ရွစ္ဆယ္ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္းမွာေရပန္းစားလာတဲ့ကဗ်ာလိႈင္းတစ္ခု(ဝါ)အုပ္စု(ဝါ)ေရးဟန္တစ္ခုပါ။ဘာသာစကားရဲ႔အားနည္းခ်က္၊အားသာခ်က္ေတြကိုေတြးေခၚျပီးဇာတ္ေျပာတည္ေဆာက္မႈကိုအေျခမခံတဲ့သီအိုရီအုပ္စုဆီကျမစ္ဖ်ားခံတဲ့ကဗ်ာလႉပ္ရွားမႈပါ။ဒီေတာ့ဘာနဲ႕ပတ္သက္တာကိုအေရးၾကီးတာလဲေမးစရာရွိပါတယ္။အေနာက္တိုင္းကဗ်ာကိုေလ့လာရင္ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာမႈလုပ္တဲ့အခါမျဖစ္မေနေဆြးေႏြးရတာကဗ်ာတပုဒ္ရဲ႕ဘာသာစကား(Language of the poem)ပါ။ဒါေၾကာင့္ကဗ်ာမွာလည္းဘာသာစကားဟာအေရးၾကီးပါတယ္ဆိုသူေတြကိုေျပာခ်င္တာကဘာသာစကား(language)ဟာေနရာတိုင္းမွာအေရးၾကီးပါတယ္လို႕ေျပာပါရေစ။တေနရာမွာတေယာက္ေယာက္ကေရးထားတာကိုကူးယူ၊မိမိမသိတာကိုေရးသားျပီးမိမိကိုယ္ကိုအရွက္မခြဲၾကပါနဲ႕လို့ေတာင္းပန္ခ်င္တာပါပဲ။ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္းလုပ္ၾကပါငါ့ရွင္တို႔။
လူအခ်င္းခ်င္းဂ်င္းထည့္ျခင္းကင္းေဝးၾကပါေစ။
             ဆရာzaw zaw htun