ရူးေနတဲ႕  ျမစ္
__________________   အဇၨ


ငါဟာ  အရွိန္ဟုန္ျပင္းျပင္း  ပင္လယ္ဆီ
ကဆုန္ေပါက္စီးဆင္းေနတဲ႕  ျမစ္
နာက်င္ေဒါသေတြတလိမ္႕လိမ္႕  သယ္ေဆာင္ရာ


တိုက္စားသယ္ေဆာင္ခြင့္မရွိေပမဲ႕
ပို႕ခ်အနည္ထိုင္ခြင့္လည္းမရတဲ႕  လမ္းမွာ
ေက်ာက္ေဆာင္ေက်ာက္သားမ်ားစြာကို
ပြတ္တိုက္စီးေမ်ာရင္း

ရင္ဘတ္မွာေသြးအလိမ္းလိမ္း
ကိုယ္တိုင္ထိမ္းသိမ္းဖို႕ခြန္အားကိုဆုံးရႈံးခဲ႕ၿပီး
ဟန္ေဆာင္ရယ္ေမာျခင္းေတြေတာက္ေလာင္ေနတဲ႕
ၿမိဳ႕ရြာေတြနားမွာ  ငါ  မရပ္မနား

ၾကယ္ေတြကိုေရတြက္ရင္း
ညေတြထဲမွာ  ၿငိမ္႕ၿငိမ္႕ေအးေအး
တံငါသည္ေတြနဲ႕  ေႏြးေႏြးေထြးေထြး
ေတာင္ျပာေတြရဲ႕ေဘးမွာ  ျဖည္းျဖည္းေဆးေဆး

ငါ႕ရင္ဘတ္ထဲကခပ္ထုတ္သြားသူေတြ
ရင္ဘတ္ထဲျပန္လည္သြန္ထည္႕သူမ်ားနဲ႕
ၿပိဳဆင္းလာတဲ႕ ေျမသားစိုင္ေတြငါမၿငဳ ိဳျငင္ဘူး
ပင္လယ္နဲ႕နီးလာေလ  ငါဝမ္းနည္းေလ

လည္ျပန္ေငးမိတိုင္း
အစျပဳရာလမ္းကေလး  ေဝးသီမႈန္ပ်
ရူးသြပ္ေနတဲ႕  ဂီတေတြနဲ႕ေကာင္းကင္ကိုမ်ွားခဲ႕တယ္
ၾကယ္ေတြရင္ဘတ္ထဲသိမ္းထားခ်င္လို႕

ျမစ္ဟာမငိုေၾကြးဖူးဘူး
ျမစ္ဟာမရယ္ေမာဖူးဘူး
ရင္ခုန္သံေတြက်ယ္ေလာင္ျပင္းျပဖူးတာဝန္ခံတယ္
ဒါေပမဲ႕   မခ်စ္တတ္ခဲ႕တာ  ရူးေနလို႕ပဲ  ။         ။